در شعله این شرارت دامن گیر
ای صاحب لحظه ها بیا دست بگیر
هر چند مرا جهان نماید تکفیر
می نوشم تا ابد می از خم غدیر "حسن علیزاده"
از طعن حسود هیچ نالان نشوید
تکفیر اگر کند هراسان نشوید
تا خم می غدیر جوشی دارد
مهمانِ سر سفره ی شیطان نشوید " کاکا سیرافی
تو لاله ي سرخ چمن آراي مني
تو شمع فروزنده ي هر انجمني
اي يار سفر كرده به هنگام بهار
از چيست برادرا كه خونين کفنی
نام تو هميشه جاودان خواهد شد
ياد تو هدايت جهان خواهد شد
شمعی كه سر تربت تو مي سوزد
روشنگر راه عاشقان خواهد شد
"کاکا سیرافی"
امام رضا(ع)
ای حرمت کعبه ی مستضعفین
صحن و سرای تو بهشت برین
خاک درت سرمه ی چشم ملک
خادم در گاه تو اهل یقین
خرمن علم تو ز دریا فزون
نوح از این خرمن تو خوشه چین
خادم تو سرور کروبیان
زائر قبر تو رسول امین
شمس شموس شب دیجور ما
کوکب هشت فلک ملک دین
گنبد وگلدسته ات ای شاه توس
تاج سر کشور ایران زمین
کاکا سیرافی
صدیقه طاهره و زهرای بتول
ام الحسنین و بضعه ی جسم رسول
هم کوثر و هم محدثه هم اطهر
آیات شریف هل اتی شان نزول
حامی علی و صاحب باغ فدک
بعد از پدرش همیشه بد زار و ملول
در خانه ز احترام نام زهرا
وارد نشدی فرشته بی اذن دخول
خواهی که سر از خاک لحد برداری
روز عرصات روسفید و مقبول
از جان و دلت هدیه بکن این صلوات
برروح بلندعرش پیمای بتول
"کاکا سیرافی"
نرگس شیراز
مجعد گيسوان پر ناز داري
دو ابرو چون پر شهباز داري
ميان دشت بي پايان چشمت
خمار نرگس شيراز داري
" کاکا سیرافی "
سزد کز دیدگان خو نابه جاری
کند شیعه تمام عمر زاری
امام عصر اندر کند و زنجیر
چهل منزل کند اشتر سواری
چهل منزل همه با لشکر غم
همه با آه و واویلا و ماتم
نگاه کودکان بر ماه نیزه
وزینب بود با اشک دمادم
سماچی
اي دل بيا كه ماه محرم بر آمده
اين مه به قلب شيعه چنان خنجر آمده
از بهر قتل شاه زمان پور بو تراب
در كربلا ببين كه دو صد لشكر آمده
در اين مه حرام حسين سبط مصطفي
از ظلم اشقيا زچه رو بي سر آمده
فرزند مرتضي و سرور دل نبي
از سوز تشنگي به لبش اخگر آمده
سقاي كربلا بنگر در كنار آب
لب تشنه تير كينه به چشم تر آمده
سينه زنان و نوحه سرا بهر تعزيت
با حوريان فاطمه ي اطهر آمده
بهر شهادت عمل شمر نا بكار
در قتلگه حضرت پيغمبرآمده
نوباوه رسول و جــــگر گوشــــه بتــول
كرد اين چنين دعوت حق را ز جان قبول
روزي كه خواست جانب كوفه سفر كند
اهل زمانه را ز سفر با خبر كند
با خيل ياوران و زنان و نوادگان
رفع بلا ز امت خير البشر كند
از بيم كسر حرمت كعبه خداي عشق
مجبور گشت حج خدا مختصر كند
نوبــــاوه رســــول و جگر گوشه بتول
كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول
آه از دمي كه لشكر بن سعد بي حيا
طبل ظفر نواخت به نزديك خيمگاه
پژمرده بود باغ نبي از سر عطش
زينب در اضطراب و حسينش به قتلگاه
رو سوي خيمگاه نهادند رو بهان
بردند هر چه بود ز جمله طلا و كاه
نامرد دهر شرم ز زهرا نكرد و زد
سيلي به بروي دختر زيبا ي همچو ماه
دست ستم خرگه دلدادگان بسوخت
دشت ستم بود لبالب ز دود و آه
نو باوه رسول و جـــــگر گـــوشه بتول
كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول
سرهاي شاهدان چو به ني آشيانه كرد
دخت نبي ساز سفر را بهانه كرد
از طرف بوستان خزان ديده چون گذشت
تير فراق را دل زينب نشانه كرد
جانا سرت كجاست تماشا كني دمي
نيلي رخ رقيه كه با تازيانه كرد
زنجير كين كه بسته به پاي شهنشهی
با اشتري لجوج به كوفه روانه كرد
نازم به دختري كه ز زهرا گرفته خط
باخطبه اي كه خواند حسين جاودانه كرد
نو باوه رسول و جــــگر گوشـــه بتول
كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول
....................سماچی.....................
عید بزرگ غدیر بر رهروان ولایت و امامت مبارک
پيمبر گفت با امر خداوند
كه اين مرد خدا مولاي دين است
هران كس در دلش ايمان رب است
بداند اين امير المومنين است
الا اي مردم عالم بدانيد
علي بهر شما حبل المتين است
علي شير خدا ساقي كوثر
به پيغمبر وصي و جانشين است
تولاي علي درروز محشر
جواز جنت و خلد برين است
يد الله قدرت الله آيت الله
شهي كه عالمش زير نگين است
دگر از بيعت مردم چه حاجت
كه او مهر ولايت بر جبين است
به هنگام نبرد حق و باطل
علي دست خدا در آستين است
چه حاجت مدح دست و پا شكسته
كه مداحش خداي عالمين است
نهد بر ديده دستور پيمبر
هران كس بر خداوندش يقين است
شیر خدا حضرت مشکل گشا علی
بدر الدجی پادشه لافتا علی
دلدل سوار و صاحب شمشیر ذو الفقار
پشت نبی قوت دست خدا علی
حق است و حق به گرد علی دور می زند
کوبنده صفوف عدوی خدا علی
آیینه صفات کمال خدایی است
شیر ژیان بسته به غم مبتلا علی
پیغمبرش گرفت به دستان و زد صلا
گفتا که بعد من شه دین مرتضی علی
تکمیل دین و حفظ شریعت به نام اوست
پایان کار جملگی انبیا علی
.............................سماچی..................................
این شعر سالها پیش سرودم ولی خوندنش خالی از لطف نیست
این قلعه که شاهــد زمـان است
از دست زمانه در فغــــان است
خالی و خمــــوش گشته اینک
نظاره کنـــان مردمـــان است
دلتنگ گذشته های خویش است
فرســـوده دست این و آن است
روزی ز همیــن دژ خـــــرابه
آســـــوده زمین و آسمان بود
دنبال خــــلاف کس نمی رفت
می رفت اگر به چنــگ خان بود
بر اوج فلــــک برابـــــر دژ
آن مــــرغ همـای سایبان بود
از گنـــدم مـردمـــی گرسنه
آراستــه خـوان خان به نان بود
در مطبــخ خان دست و دل بـاز
قد صنــمی ز غــم کمــان بود
در منظــــــر شاه نشین قلعه
خان بود که همچو دیده بان بود
از ترک و بلــوچ و تاز و تاجیک
هر روز به قلعــه میهمــان بود
گــــاهی جهت تفنن خـــان
شهر هم به تصرف زنــان بــود
افسوس که آن زمانــه بگذشت
وآن مـــرغ همای بـال و پر زد
پژمــــــرد گل سعادت خان
خان زاده به سینــه و به سر زد
اکنون که به جز خرابه ای نیست
این قلعــه و بــرج دیده بانش
یادآور روز هـای خانی است
گر چه به عـــدم برفته خانش
این است که با شــکوه و عزت
سـر می ساید به آسمــــانش
...............سماچی...............
قنبر سماچی از فرهنگیان شهر سیرافم سعی خواهم کرد ان شا الله با مطالب ادبی و معرفی شهر کهنم بروز باشم