دوبیتی

من و عشقی که دیگر سرد گشته

و رنگی کز غم تو زرد گشته

تو و آهوی جادویی که آن هم

اسیر دست یک نامرد گشته

                              قنبر سماچی

 

چند شعر عاشورایی تقدیم به مهدی فاطمه (عج)

 

 

حضرت علی اکبر (ع)

باز آمد و رنگ و روی نیلوفر داشت

چشم سیه اش نگاه پیغمبر داشت

من در عجبم میان آنها چه گذشت

اکبر به دهن نگین انگشتر داشت

   حضرت امام حسین (ع)

 گلستان نبی پرپر نمودند

همه با نیزه و خنجر نمودند

زمان در بهت سنگینی فرو رفت

حسین را تشنه لب بی سر نمودند

 

 حضرت علی اصغر(ع)

سر دادتا سرود غم انگيز چلچله

تنها دو گام مانده به پرواز فاصله

باريد با بهانه رفتن به هاي هاي

كم داشت طاقت عطش و تاب و حوصله

در خون نشست صورت زيباي آفتاب

افتاد در زمين و زمان شور و هلهله

پر ها گشود رو به افق هاي بي كران

همراه زه كشيدن ملعون حرمله 

  

حضرت علی اصغر(ع)

رفتی که سرود تازه آغاز کنی

تا مهر عطش ز کام خود باز کنی

تا وسعت بی نهایت آزادی

با چلچله های عشق پرواز کنی

  

حضرت سکینه(ع)

صدای کودکان تشنه لب بود

که دشت کربلا سیراب می کرد

سکینه با لبی خشک و ترک دار

 ز عباس التماس آب می کرد

 

عاشورا

سری چون ماه بر نوک سنان بود

مهار ناقه د ست ساربان بود

به دامان زنان آل طاها

سروش اشک می دیدم روان بود

..................سماچی.....................

 

محرم ماه حسین (ع)

             

اي دل بيا كه ماه محرم بر آمده

اين مه به قلب شيعه چنان خنجر آمده

از بهر قتل شاه زمان پور بو تراب

در كربلا ببين كه دو صد لشكر آمده

در اين مه حرام حسين سبط مصطفي

از ظلم اشقيا زچه رو بي سر آمده

فرزند مرتضي و سرور دل نبي

از سوز تشنگي به لبش اخگر آمده

سقاي كربلا بنگر در كنار آب

لب تشنه تير كينه به چشم تر آمده

                                   سينه زنان و نوحه سرا بهر تعزيت

با حوريان فاطمه ي اطهر آمده

بهر شهادت عمل شمر نا بكار

در قتلگه حضرت پيغمبرآمده

                                                  نوباوه رسول و جــــگر گوشــــه بتــول

                                                كرد اين چنين دعوت حق را ز جان قبول  

روزي كه خواست جانب كوفه سفر كند

اهل زمانه را ز سفر با خبر كند

با خيل ياوران و زنان و نوادگان

رفع بلا ز امت خير البشر كند

از بيم كسر حرمت كعبه خداي عشق

مجبور گشت حج خدا مختصر كند

                                                 نوبــــاوه رســــول و جگر گوشه بتول

                                               كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول

آه از دمي كه لشكر بن سعد بي حيا

طبل ظفر نواخت به نزديك خيمگاه

پژمرده بود باغ نبي از سر عطش

زينب در اضطراب و حسينش به قتلگاه

رو سوي خيمگاه نهادند رو بهان

بردند هر چه بود ز جمله طلا و كاه

نامرد دهر شرم ز زهرا نكرد و زد

سيلي به بروي دختر زيبا ي همچو ماه

دست ستم خرگه دلدادگان بسوخت

دشت ستم بود لبالب ز دود و آه

                                               نو باوه رسول و جـــــگر گـــوشه بتول

                                               كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول

سرهاي شاهدان چو به ني آشيانه كرد

دخت نبي ساز سفر را بهانه كرد

از طرف بوستان خزان ديده چون گذشت

تير فراق را دل زينب نشانه كرد

جانا سرت كجاست تماشا كني دمي

نيلي رخ رقيه كه با تازيانه كرد

زنجير كين كه بسته به پاي شهنشهی

با اشتري لجوج به كوفه روانه كرد

نازم به دختري كه ز زهرا گرفته خط

باخطبه اي كه خواند حسين جاودانه كرد

                                                نو باوه رسول و جــــگر گوشـــه بتول

                                              كرد اين چنين دعوت حق را زجان قبول

....................سماچی.....................

 

 

. دو غزل غدیریه

 

 عید بزرگ غدیر بر رهروان ولایت و امامت مبارک  

پيمبر گفت با امر خداوند

كه اين مرد خدا مولاي دين است

هران كس در دلش ايمان رب است

بداند اين امير المومنين است

الا اي مردم عالم بدانيد

علي بهر شما حبل المتين است

علي شير خدا ساقي كوثر

به پيغمبر وصي و جانشين است

تولاي علي درروز محشر

جواز جنت و خلد برين است

يد الله قدرت الله آيت الله

شهي كه عالمش زير نگين است

دگر از بيعت مردم چه حاجت

كه او مهر ولايت بر جبين است

به هنگام نبرد حق و باطل

علي دست خدا در آستين است

چه حاجت مدح دست و پا شكسته

كه مداحش خداي عالمين است

نهد بر ديده دستور پيمبر

هران كس بر خداوندش يقين است 

 

شیر خدا حضرت مشکل گشا علی

بدر الدجی پادشه لافتا علی

دلدل سوار و صاحب شمشیر ذو الفقار

پشت نبی قوت دست خدا علی

حق است و حق به گرد علی دور می زند

کوبنده صفوف عدوی خدا علی

آیینه صفات کمال خدایی است

شیر ژیان بسته به غم مبتلا علی

پیغمبرش گرفت به دستان و زد صلا

گفتا که بعد من شه دین مرتضی علی

تکمیل دین و حفظ شریعت به نام اوست

پایان کار جملگی انبیا علی

.............................سماچی..................................

 

قلعه سیراف

    

این شعر سالها پیش سرودم ولی خوندنش خالی از لطف نیست

این قلعه که شاهــد زمـان است                                     

از دست زمانه در فغــــان است

خالی و خمــــوش گشته اینک                                  

نظاره کنـــان مردمـــان  است

دلتنگ  گذشته های خویش است                          

فرســـوده دست این و آن است

 

روزی ز همیــن دژ خـــــرابه               

 آســـــوده زمین و آسمان بود

دنبال  خــــلاف کس نمی رفت                                         

 می رفت اگر به چنــگ خان بود

بر اوج فلــــک  برابـــــر دژ                                              

آن مــــرغ همـای سایبان بود

از گنـــدم مـردمـــی گرسنه                                

آراستــه خـوان خان به نان بود

در مطبــخ خان دست و دل بـاز                                         

 قد صنــمی ز غــم کمــان بود

در منظــــــر شاه نشین قلعه                                          

خان بود که  همچو دیده بان بود

از ترک و بلــوچ و تاز و تاجیک                                 

هر روز به قلعــه میهمــان بود

گــــاهی جهت تفنن خـــان                                             

شهر هم به تصرف زنــان بــود

 

افسوس که آن زمانــه بگذشت                                  

وآن مـــرغ همای بـال و پر زد

پژمــــــرد  گل سعادت خان                                            

خان زاده به سینــه و به سر زد

 

اکنون که به جز خرابه ای نیست                                  

این قلعــه و بــرج دیده بانش

یادآور روز هـای خانی است           

گر چه به عـــدم برفته  خانش

این است که با شــکوه و عزت

سـر می ساید به آسمــــانش

...............سماچی............... 

 

. السلام علیک یا باب الحوائج علی بن موسی الرضا المرتضی(ع)

 

گلدسته  زرد تو چه زيباست رضا جان

رشك نظر گنبد خضراست رضا جان

اي خاك درت سرمه ي چشمان ملائك

طرف حرمت جنت اعلاست رضا جان

دل زنده كند رايحه ي عطر رواقت

ديوار و درت دست مسيحاست رضا جان

شاهنشه ي طوسي و غريب الغربايي

اين خانه ي غربت چه مصفاست رضا جان

اين خاك نه خاك است و اين خانه نه خانه

فردوس برين سايه ي طوبا ست رضا جان

از آتش عشقت كه بود هرم ولايت

اندر دل زوار چه غوغاست رضا جان

اين بارگه باب حوائج شه دين است

سلطان دل آهوي صحراست رضا جان

اين ركن ثماني است و يا نجمه عاشر

فرزند علي بضعه ي طاهاست رضا جان

خورشيدعيان است و يا ماه جهان است

يا گنبد تو عقد ثرياست رضا جان

يا كعبه ي آمال ملائك شده زين سو

 جبريل امين باديه پيماست رضا جان

پژمرد همان دل كه در اين باغ نيامد

اين باغ بهار همه دلهاست ر ضا جان

....................سماچی....................